Tree Hill

Gość

Weszłam do domu. Przebrałam się, wskoczyłam w podkoszulkę i krótkie spodenki, położyłam się na łóżku, przez długi czas myślałam o tym co dzisiaj się wydarzyło. Po chwili zasnęłam.

Gość

Wstałam wcześnie. Poszłam na śniadanie, wzięłam prysznic, przebrałam się, spakowałam torbę i poszłam do szkoły.

Gość

Wykąpałam się, przebrałam w koszulkę i spodenki i poszłam spać.

Gość

Wróciłam do domu, zabrałam z kuchni jabłko i zabrałam się za odrabianie lekcji.

Gość

Przebrałam się, zrobiłam lekki makijaż, przygotowałam bluzę, zapakowałam butelkę wina. Wychodząc z domu dzwoniłam do Nathana... nie odzywa się już kilka dni.

Gość

Dostałam wiadomość od Karen. Lucas, jest w szpitalu. Wbiegłam do domu przebrałam i ruszyłam do szpitala

Gość

Nathan zasnął, a ja krzątałam się po domu. Wyjrzałam przez okno, pod domem stał jakiś ciemny samochód, nigdy go wcześniej nie widziałam. Ktoś jakby obserwował mój dom. - Opowiadasz pierdoły - powiedziałam do siebie. Położyłam się koło Nathana.

Gość

Gdy skończyłam lekcje położyłam się chwile, bo strasznie chciało mi się spać...

Gość

Obudziło mnie pukanie do drzwi. Zeszłam na dół, otworzyłam. - Co pan tu znów robi? - zapytałam.

Gość

Cały dzień siedziałam w domu, po przebudzeniu miałam zły humor, po za tym strasznie bolała mnie głowa. Troche sprzątałam i krzątałam się po domu.

Gość

Weszłam do sypialni, wrzuciłam z siebie kurtkę, która po chwili wylądowała gdzieś na podłodze. Zakryłam dłońmi twarz. - Dlaczego? - szepnęłam do siebie. Po chwili sięgnęłam na szafkę, żeby zapalić światło, leżała na niej moja branosoletka, którą dostałam od Nathana. Wzięłam ją do ręki, położyłam się na łóżku, ściskałam w dłoni bransoletkę, czułam się jakby mi ktoś serce wyrywał.

Gość

Sięgnęłam po telefon, wykręciłam numer do mamy.

- Słucham? - odezwał się głos w słuchawce.
- Mamo... - powiedziałam łamiącym się głosem. - Mamo, on... on nieżyje - powiedziałam i zacisnęłam dłoń z bransoletką.
- Jak to nieżyje!? - wyczułam zdenerwowanie w jej głosie.
- Obudził się na chwile, powiedział mi, że mnie kocha, pożegnał się z nami i zasną... - powiedziałam.
- Mój Boże... kochanie jak się czujesz? - zapytała. - Co teraz bedzie, mieliście się pobrać...
- Nie wiem... - odpowiedziałam. - Czuję ból... ogromny ból...
- Wiem kochanie... przyjadę do Ciebie - powiedziała. - Jak najszybciej... - dodała.
- Nie, nie przyjeżdżaj - odpowiedziałam.
- Dlaczego? - zapytała.
- Bo nie... uszanuj moją decyzję, prosze... - powiedziałam. - To nie on był celem, nie on miał zginąć - wpatrzona we własną rękę mówiłam dalej.
- Szanuję, ale nie możesz być sama - dodała. - Po stracie taty też chciałam być sama, ale dzięki wam się nie załamałam - powiedziała.
- Nie przyjeżdżaj... - powiedziałam i odłożyłam słuchawkę.

Położyłam głowę na poduszcze... ostatnio spał na niej Nathan, przesiąknęła jego zapachem.

Gość

Po kilku godzinach bezsensownego leżenia i patrzenia w ścianę usnęła.

Gość

Spałam źle, przerzucając się wciąż z jednego boku na drugi. Obudziłam się rano, fatalnie się czułam. Ta bezradność, ta pustka i ten ogromny ból powodował, że najchętnie zabiłabym się, żeby być przy nim.

Wstałam, wzięłam prysznic, wyrzuciłam to zakrwawione ubranie do kosza. Wróciłam do sypialni, nie robiłam nic, tylko leżałam.